biec co tchu

См. также в других словарях:

• biec — a. biegnąć ndk Vc, biegnę, biegniesz, biegnij, biegł 1. «posuwać się naprzód za pomocą szybkich ruchów nóg, szybkich skoków» Biec długimi susami, szybko. Konie biegły galopem, kłusem, truchtem. Biec na dystansie stu metrów a. na sto metrów, środ …   Słownik języka polskiego

• pierś — ż V, DCMs. pierśrsi; lm M. pierśrsi, D. pierśrsi 1. (lm często w zn. lp) «u ludzi i niektórych zwierząt: przednia, górna część tułowia zawierająca płuca i serce» Szeroka, muskularna, owłosiona pierś. Opuścić, schylić głowę na piersi. Przytulić,… …   Słownik języka polskiego

• łeb — 1. pot. Biec, gnać, lecieć, pędzić, uciekać itp. na łeb na szyję, na złamanie karku «biec, uciekać itp. bardzo szybko, co tchu, w wielkim pośpiechu, nie zwracając uwagi na przeszkody i niebezpieczeństwo»: (...) wdział swoje połatane buty i,… …   Słownik frazeologiczny

• łeb — m IV, D. łba, C. łbu, Ms. łbie; lm M. łby 1. «głowa zwierzęcia, szczególnie dużego» Łeb konia, krowy. ∆ Kocie łby «bruk ułożony z okrągłych, nietłuczonych kamieni» □ Koń ma duży łeb, niech się martwi. 2. «pogardliwie, rubasznie lub potocznie o… …   Słownik języka polskiego

• pędzić — ndk VIa, pędzićdzę, pędzićdzisz, pędź, pędzićdził, pędzićdzony 1. «bardzo szybko przenosić się z miejsca na miejsce, bardzo szybko posuwać się naprzód, biec, jechać» Pędzić co sił, co tchu, ile sił w nogach, co koń wyskoczy. Pędzić cwałem,… …   Słownik języka polskiego

• starczać — ndk I, starczaćcza, starczaćają, starczaćał starczyć dk VIb, starczaćczy, starczaćczył, zwykle w 3 os. a. nieos. «występować w dostatecznej ilości, liczbie; wystarczać, nie brakować; być dostatecznym powodem» Dla wszystkich starczyło żywności.… …   Słownik języka polskiego

• szyja — ż I, DCMs. szyi; lm D. szyj 1. «u człowieka i niektórych zwierząt: część ciała łącząca głowę z tułowiem, wspierająca się na kręgach» Cienka, długa, gruba, krótka, kształtna, smukła szyja. Wygiąć, wyciągać, wyciągnąć, zgiąć szyję. Objąć kogoś za… …   Słownik języka polskiego

• lecieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIb, leciećcę, leciećci, leciećciał, leciećcieli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przemieszczać się w powietrzu w wybranym kierunku; odbywać podróż drogą powietrzną : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień